La strangulo aspektas tiel timita, kvasaŭ lia plej granda timo staras lin en la okuloj. Li venis kvin minutojn antaŭe kaj marŝis de flanko al flanko antaŭ la domegaĉo. Li rigardas lian brakhorloĝon kaj turnas al la pordo denove. Li prenas la pordtenilon en lia maldextra mano, kaj altigas volvitan ĵurnalon en lia dextra mano.
La domoegaĉo ne havas vivuloj ene ekde tridek jaroj antaŭe. La lastaj homoj mortis per maldifina metodo ene. Neniu ekde desiras eniri la domegaĉo ĉar multaj homoj kredas ke fantomoj hantas la domegaĉo. Sed tial ne estas la kialo kial li timas pri eniri. La domegaĉo ne havis konservadon dum tridek jaroj, kaj multaj lignoj estas falinta kaj putrinta, kaj verŝajne ne estas sufiĉa forta teni homon. Sed tial ne estas la kialo kial li timas pri eniri.
La strangulo rapide malfermas la pordon kaj rapide paŝas malantaŭe. Li rigardas tra la pordo kaj malrapide paŝas trans la pordo ankoraŭ kun lia volvita ĵurnalo supre tenata. Dum du minutoj, silento. Poste, AAAAAAAAAAAH, MI MALAMAS ARANEOJ. Li kuras ekstere sen la ĵurnalo, defalas la ŝtupojn. Li malvestiĝas rapidege kaj kuras al la aŭto. Sed antaŭ li eniras la aŭto, voĉaĉo demandis al li "Kie estas la ringo?" "Ankoraŭ en la domegaĉo........ Tre granda araneoj estas tie......... Ili atakas min......... mi ne eblis pren........." "STULTULO" La aŭto rapide eliras sen la strangulo. "Haltu" krias la strangulo "atendu min", sed la aŭto jam malaperis.
No comments:
Post a Comment